เธอบอกไม่ชอบคนที่หน้าตา
เธอว่าหลาบแล้วคนหลายใจ
ถึงอีอยู่โบร๊ะก็รับได้
ให้มีแค่ใจที่รักจริง
เธอบอกเงินทองของนอกกาย
ถ้ายังไม่ตายหาใหม่ก็ได้
ขอแค่อย่าทำเธอร้องไห้
พี่ยังจำได้ไม่เคยลืม
แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่
ที่เธอแหลงมามันไม่จริง
สักวันเธอต้องโดนทอดทิ้ง
วิงวอนฟ้าดินให้เห็นใจ เชื่อหม้าย
จะไม่หลาบจะไม่จำบ้างหรือไร
เดี๋ยวก็ได้มานอนน้ำตาเล็ด
ว่าติดเบ็ดเสร็จเขาตั้งมากมาย
เจ็บมาเท่าไหร่ยังไม่สา
แค่คารมณ์หวานหวานก็เชื่อใจ
ปลดดุมเสื้อในให้เขาชม
วันวานเคยหวานนานก็ขืนข่ม
ทุกข์ระทมหัวใจอยู่เพียงผู้เดียว
สาวเห้อ ไม่จำไว้มั่ง
เธอบอกเงินทองของนอกกาย
ถ้ายังไม่ตายหาใหม่ก็ได้
ขอแค่อย่าทำเธอร้องไห้
พี่ยังจำได้ไม่เคยลืม
แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่
ที่เธอแหลงมามันไม่จริง
สักวันเธอต้องโดนทอดทิ้ง
วิงวอนฟ้าดินให้เห็นใจ เชื่อหม้าย
จะไม่หลาบจะไม่จำบ้างหรือไร
เดี๋ยวก็ได้มานอนน้ำตาเล็ด
ว่าติดเบ็ดเสร็จเขาตั้งมากมาย
เจ็บมาเท่าไหร่ยังไม่สา
แค่คารมณ์หวานหวานก็เชื่อใจ
ปลดดุมเสื้อในให้เขาชม
วันวานเคยหวานนานก็ขืนข่ม
ทุกข์ระทมหัวใจอยู่เพียงผู้เดียว
สาวเห้อ
จะไม่หลาบจะไม่จำบ้างหรือไร
เดี๋ยวก็ได้มานอนน้ำตาเล็ด
ว่าติดเบ็ดเสร็จเขาตั้งมากมาย
เจ็บมาเท่าไหร่ยังไม่สา
แค่คารมณ์หวานหวานก็เชื่อใจ
ปลดดุมเสื้อในให้เขาชม
วันวานเคยหวานนานก็ขืนข่ม
ทุกข์ระทมหัวใจอยู่เพียงผู้เดียว
สาวเห้อ ไม่จำไว้มั่ง